Vaak hoor ik briljante, creatievelingen zeggen: ‘Ik heb te veel ideeën’, en vervolgens : ‘Ik weet niet welke ik moet kiezen, dus doe ik niets’. Of ‘Ik maak nooit iets af omdat ik afgeleid word door welk nieuw idee dan ook’.
Laten we het eens hebben over ‘te veel ideeën’. Het probleem is niet echt dat we te veel ideeën hebben. Het gaat er meer over hoe we er mee omgaan.
Wanneer je tijdens het avondeten met een peuter aan tafel zit, hoor je binnen vijf minuten een stroom van ideeën: “Dit is wat ik nog meer kan doen met dit rietje! Dit gebeurd er als ik een kasteel bouw van deze aardappelpuree! Oh en kijk naar welke ongebruikelijke manier ik op deze stoel kan zitten mam!”
Naarmate we volwassen worden verandert onze ideeën-generator dramatisch
We leren ons zorgen te maken over hoe onze ideeën worden ontvangen, of ze ‘praktisch’ zijn of ‘slim’. We staan minder open voor nieuwe mogelijkheden wanneer we proberen een beeld te vormen over de patronen en hoe we denken dat de dingen zouden moeten gaan.
En dan… als volwassene krijgen we een idee voor één of ander nieuw project of een nieuw pad om in te slaan. Een klein stukje van je verloren zelf – de ideeën-hebber – komt naar boven en gluurt even naar buiten, de energie bruist!
Dat kan soms leiden tot een lichtelijke stress; en nu? Is het idee goed of slecht? Ga ik het voor elkaar krijgen? Als ik nog betere andere ideeën krijg, hoe kies ik dan de juiste?
We zijn vergeten dat we in de kern ideeën-hebbers zijn.
Dat we creatieve wezens zijn. We hebben een drive om te creëren. Onze natuurlijke staat is het hebben van een doorlopende overvloedige stroom aan ideeën.
We krijgen die ideeën niet persé om ze allemaal uit te voeren. We krijgen ze omdat we creatieve creërende wezens zijn. En je geeft simpelweg vorm aan dat wat op dat moment passend is. Deel de kracht van jouw zaak.
Als ervaren creatief kan ik het eens zijn met je verhaal. Maar toch even een opmerking: Wij bestaat niet. In veel teksten kom je het tegen ook in de jouwe: “we zijn vergeten” enz. Dat zou betekenen dat ieder mens dat vergeten is. En dat klopt denk ik niet. Ik geloof niet in Wij maar in Samen. Samen staat voor zoveel meer dan Wij. Als je vanuit Wij denkt is er voor je het weet een ZIJ.
Joris dankjewel voor je waardevolle aanvulling, zit wat in wat je zegt. Ik ben benieuwd hoe je deze tekst zou herformuleren. En ook hoe vervang je in algemene zin het gebruik van ‘we’ en ‘wij’ naar samen zoals jij het bedoeld?